donderdag 17 juli 2008

crossen door de brousse


Met zijn twee met de brommer 30 km ver naar Ouahigouya... tot we op 5 km van de eindstreep rare geluiden hoorden. Meerdere spaken van het achterwiel waren gebroken. Afgesproken: ik doe de 5 km te voet en mijn gids zoekt een hersteller.

Nog geen honderd meter verder wordt me een lift aangeboden door een vrouw. Ze stelde me spontaan voor me naar OUahigouya tot aan het hotel l'amitié te brengen (een detail voor de kenners). Als tegenprestatie kreeg ze 300 fr of 0,50 eurocent. wat goed betaald is.

Ik had nooit gedacht achteraan op een mobylette van een "wild-vreemde" afrikaanse vrouw door de rood bestofte kiezelwegen van de brousse te voyageren.

Ik ben haar dankbaar geen 5 km te voet door de middagzon te hebben moeten stappen.

(Spijtig dat dit unicum niet vast kon gelegd worden in een 'kiekje'.)


Jeudi 17 juillet: En mobylette, direction Ouahigouya. Une route de 30 km qui termine pour moi à 5 km de l'arrivé. La motto démonstrait un rythme anormal.... plusieurs rayons de la roue en arrière avaient sauté.

Avec El Tafa, mon guide, on se met d'accord que pendant qu'il cherche un lieu de réparation, je continue ces 5 km à pied.

A peine quelques centaines de mètres sous un ciel éblouissant, une femme en mobylette s'arrête. Tu supposes bien que c'est une Africaine. Elle me présente spontanément de m'amener à Ouahigouya à l'entrée de l'hôtel de l'amitié (un détail pour ceux qui connaissent la ville). Spontanément je lui ai donné 300 fr ou 0,50 eurocent. C'est un bon pourboire.

Qui aurait pu s'imaginer me voir assis en arrière sur la mobylette d'une femme que je ne connais de loin ou de près. J'en étais fier et si j'avais le don de savoir lire la pensée... elle était autant.

Cela me donne une idée suivante: c'est un appel.... il y a des jeunes et aussi quelques adultes qui cherchent des correspondant en Europe, pour mieux apprendre le français. S'il y en a parmi vous qui se sentent appelé, qu'ils se lèvent et me font savoir leur décision.

zondag 13 juli 2008

OUAGADOUGOU - OUAHIGOUYA


In de vroege morgen hoorde ik de regen kletteren op de golfplaat van mijn slaapplaats. Alles scheen zo donker en triest . Weer regen, al voor de derde dag op rij. Geen lust om de dag in te stappen. Het gevoel kruipt in mijn kleren dat er vandaag geen einde zal aan komen. Dit is niet het regenseizoen dat ze gewoon zijn.

In de stad overal beslijkte wegen. In de brousse ondergelopen velden. Overal een sfeer van vochtige warmte.

"La nature se surchauffe - l'environnement demande pardon. "

S' namiddags kwamen wanhopige berichten binnen. Het is geen regenseizoen meer. Het regent zoals in augustus. Het graan is nog maar pas gezaaid en het kiemt. Nu staat alles onder water te rotten. Ze vrezen al voor de oogst. Hopelijk herstelt de natuur zich snel.

Op 10/07/08 om 9u stipt vertrokken met het openbaar vervoer naar Ouahigouya. Een lijnbus voert me in amper drie uur 180 km noordwaars voor de prijs van 2.500 fr of 4€. Hier in de Sahel geen klacht van regen. Integendeel de tijd dringt dat het eens regent.

11/07/08: Een dagje bezoeken aan organisaties.
Vooreest een uitstapje naar de "Groupement NAAM" met hun zeepfabriek en gedroogde mango... allemaal te vinden in de Wereldwinkel. Een dynamische groep die hier in de Sahel
op vele vlakken efficient werkt met de boeren, moeders, kinderen...
Een tweede bezoekje is gereserveerd aan OCADES. Deze organisatie heeft als algemene doelstelling "op een duurzame wijze werken rond de voedselzekerheid. Water is een middel om beter te kunnen produceren. Zonder water kan er niets groeien. Water is meer dan alleen maar drinkwater". Ocades ondersteunt plaatselijke initiatieven rond dit gedachtengoed.
Gans de dag was het snikheet... tegen de avond is dan ook de hel losgebarsten. Een hevig onweer tot vroeg in de morgen bracht de regen naar de Sahel. Het regenseizoen is nu vertrokken.

OUAGADOUGOU - OUAHIGOUYA LA PLUIE UNE BENEDICTION. ! ?
Le 9 juillet, encore un jour à Ouaga. Tôt le matin, j'entends la pluie sur la tôle ondulée de mon hébergement. Tout semblais grisâtre et triste;.. encore de la pluie. Déjà la 3ième journée... J'ai l'impression que tout est déréglé. Ce n'est pas la saison de pluie comme d'habitude.
Les rues pleine de boue rouge, la brousse inondée, l'atmosphère 100% d'humidité.

"La nature se réchauffe - l'environnement demander pardon.

L'après-midi, les nouvelles désespérantes m'arrivent. Il pleut comme au mois d'août. Nous venons de semer, tout pourrit. On devra recommencer. Espérons que la nature se remet vite.

10/07/08: 9h exactement le car part pour Ouahigouya. Il nous amène 180 km plus au Nord pour 2.500 fr. ou 4 €. Ici on est au Sahel.
Ici la plainte est qu'il n'y a pas encore eu beaucoup de pluie. La saison n'a pas bien commencée.

11/07/08: La journée des visites .

La première rencontre va au "Groupement Naam" avec leur savonnerie et les mangues sechées. Vous les trouvez dans les "Magasins du Monde". Les groupements sont très dynamique. On les trouve dans beaucoup de villages.
Notre seconde visite est reservée à OCADES. Leur programme: "l'eau est un élément incontournable dans l'amélioration des productions. Il faut alors considérer l'eau comme un tremplin de développement communautaire durable et travailler à ce qu'elle devienne une source de vie sociale et économique prospère sous la responsabilité des communautés de base."







dinsdag 8 juli 2008

Hemelsblauw - vlucht in de schaduw


Een snikhete dag zonder programma. Ik had zin om er zonder Adama (bij wie ik logeer) op uit te trekken. Het was niet evident om hem te overtuigen. Ouaga is een labyrint.

De straten zijn een grote open supermarkt. je vindt er alles en je ziet ook alles (echte werkwinkels). kleermakers achter hun naaimachine ; leerlooiers-schoenmakers een huid aan het looien; mekaniekers zoekend bij opengesmeten motoren... opslagruimtes met Thaïse rijst, Hollandse ajuinen, Ierse melkpoeder, Chineese thee, Franse marseillezeep.

En dan al die eetstandjes met dampende potten saus op het vuur. Rytmische muziek vanuit de vele maquis. Een grote kermis couleur café. Alleen de souvenirstandjes ontbreken... maar veel toeristen lopen hier niet rond.....

Met tussen dit alles tientalle jongeren (bij ons zouden het jonge jobstudenten zijn) die hard werken om een koper te vinden en zo een cent verdienen om te kunnen eten. Hier is het geen kermis meer maar werken om te (over)leven.

Ten slotte lopen hier en daar "straatkinderen van Ouaga" te bedelen. Hier is er nog geen wereld met een sociaal vangnet maar er wordt aan gewerkt.

Aujourd'hui une journée ensoleillée sans programme spécial... mais une promenade sous un soleil étouffant. C'est mieux de parler de flaner le long des magazins. Magazins? Des kiosques oui, ou qui ressemblent à cela, construit sur les trottoirs et rangé comme dans une braderie. Les rues, c'est un vrai super marché ouvert. Les différents rayons sont parfois devenus des rues spécialisées. Une rue ou on trouve surtout des vélos (Chinois), ou des chaussures, ou on réparre des moteurs de voitures et de mobylette, rue des couturiers, des cordonniers, des vêtements de sport (Tshirts... souvent des choses qu'on n'a plus pouvoir pu vendre en Europe).
Et il y a encore tous ces cafés, snacks, bouchers, boulangers, restaurants et les maquis avec des baffes plein tube. Une grande kermesse "Couleur Café".
Et ce n'est pas tout. Dans les rues circulent des voitures, mobylettes, vélo's et des dixaines de jeunes qui tirent des charettes remplies d'objets de vente, cherchant un vendeur.
Content est celui qui a pu vendre suffisamment pour en tirer bénifice pour manger.
J'oublie presque les plus cachés, les "enfants de rue de Ouaga". Ils n'ont ni maison, ni famille et survivent en mendiant. Il y a peu de structures sociales pour les accueillir. Heureusement on y travaille.

Regen bij overvloed



Na een dagje acclimatiseren (6 juli) en een uitnodiging als observator op een bijeenkomst van jongeren met een franse NGO "solidarité sans frontières"... vandaag op stapdoor Ouaga, een miljoenenstad. Het werd een ontmoeting met een sub-tropische regenvlaag. Bij de eerste dikke regendruppels vonden we (Adama en mij)een schuiloord in een vervallen universitair centrum.

HET REGENT

Water ruist, straalt van daken

Schuimt op de wegen
De aarde drinkt het leven.
Uitgedroogde bladeren laven zich
Struiken juichen en buigen voor de bui
Regen raast door de ruimte
Bomen lekken water
Daken heffen een kadans
Opeens is het voorbij
Ouaga dampt
Plassen langs de wegen
Een vogel telt de stilte
een hond likt zich droog
een kip schikt haar veren
het leven herneemt zijn ritme.
(Ouaga 7/7/08)
Het heeft maandag wel drie keer geregend. Voor het eerst had ik kou. De temperatuur was gedaald tot 20 graden. Een lekkere maaltijd in een Senegalese snack voor amper 1€ per persoon; ongelooflijk... goed.
Het is nu dinsdagmiddag. De zon straalt weer uitbundig. De wegen zijn opgedroogd. Iedereen is weer onderweg om een cent te verdienen.

Après une journée d'acclimatasion durant laquelle j'ai participé à une réunion de jeunes comme observateur...me voilà parti ce lundi 7 juillet à travers Ouaga. C'est devenu une rencontre avec la pluie.
Une pluie sub-tropicale, bénédiction pour le pays en cette début de "saison de pluie"
pendant qu'on s'est refugié voilà à la radion "Horizon FM" qui nous chante. Je trouvais cette chançon typiquement africain.. Je vous la laisse à votre appréciation.
"Il neige à Abidjan
une tempête à Ouaga
un ouragan à Niamey
une folle pluie à Yaoundé
des vages menacentes à Accra
A Sokodé un enfant pleure
les anges ne volent plus
ils marchent.
La nature se surchauffe
l'environnement demande pardon.
Que Allah benisse l'Afrique
Que Dieu nous redonne la vie.
Il neige à Abidjan
et tout à changé à jamais."

Aujourd'hui mardi, le soleil est de retour. Je couvre la tête et marche dans les rues qui bouillonnent d'activités. Un pull n'est plus nécessaire... un peu d'ombre et de vent ... ce serait magnifique.




maandag 7 juli 2008

Brussel-Tripoli-Bamako-Ouagadougou



05/07/08 17h10: Tripoli Eerste tussenstop terug op Afrikaanse bodem. De warmte omhelst me. Ik had vergeten hoe indringend ze was.


Tripoli premier pas sur le continent Africain. La chaleur m'embrasse. J'avais oublié qu'elle était si pénétrante.



Continent waar tijd is voor ontmoeting. Tripoli, wel een transit zonder GSM contact... Dan maar wegdromen rond symbolen in functie van mijn verblijf.


Continent ou on prend le temps pour des rencontres. .. Mais au transit de Tripoli pas question de contact par son mobile. Alors c'est le temps de rêver... (puisque j'utilise maintenant un language plus poétique en Néerlandais je ne l'ai pas traduit... c'est sur le ressac, le brisant.


De Branding: als kind aan zee heb ik gedurende mijn jeugd
uren op de "barenbrekers" in Oostende gezeten
gefacineerd door de branding.


LEVEN IN DE BRANDING
een komen en een gaan
vertrekken en aankomen
strand wordt zee
zee neemt strand
geven en nemen
eeuwig bewegen
perpetuum mobile
de ademhaling van de aarde
meenemen
afgeven
ontmoeten
wentelen, omwentelen
geruis, gebruis
facinerende ontmoeting


LEVEN VAN DE BRANDING
Een zoektocht
in omwoeld water
zand herschikt
een nieuw verband
zand gemengd
schatten, rijkdom
glinsteringen
nieuwe ontdekkingen
Burkina
mengeling van culturen.
(Tripoli 5 juli 2008)





vrijdag 4 juli 2008

40 dagen zweten

Op 5 juli dompel ik weer onder in de Sahel om de vooruitgang van het micro project rond voedselzekerheid en basisvorming in Boulzoma te bespreken.

voedselzekerheid betekent concreet een graanbank hebben waar granen worden gestokeerd, gekocht onmiddellijk na de oogst, aan een lage prijs om bij voedselschaarste aan een aanvaarbare prijs aan de dorpsbewoners te kunnen verkopen.
Voedselzekerheid betekent ook het aanleggen van een groententuin voor tijdens het droge seizoen.


(dank zij de financiële inbreng van jullie, werd een waterput geboord voor de bevloeiing van de groententuin.)

De basisvorming bestaat enerzijds uit alfabetisatie en anderzijds uit het begeleiden van de boeren om hun productie te verbeteren, vooral het kweken van groenten.

TU TRAVAILLERAS A LA SUEUR DE TON FRONT ...
Me voila reparti pour passer 40 jours au Sahel pour me rendre compte du progres du microprojet sur la sécurité alimentaire et la formation de base à Boulzoma.

La sécurité alimentaire veut dire concrètement créer une banque de céréales. Le comité achête des aliments au moment de la récolte, quand le prix est le plus bas, pour le revendre aux villagois à un prix acceptable... surtout pendant le temps de la soudure.
La sécurité alimentaire veut dire aussi gérer un terrain pour la culture maraîchère pendant la saison sèche. (avec votre aide financière ils viennent de creuser un puits pour pouvoir irriger le terrain).

Le formation de base consiste d'une part à l'alphabétisation et d'autre part à la formation des agriculteurs pour améliorer la récolte de céréales et pour apprendre à cultiver des légumes.

(foto: zicht op de wijk waar ik verblijf in Boulzoma/ vue sur le quartier ou je loge à Boulzoma